หลังจากรับเจ้าไข่เค็มมาเป็นน้องใหม่
จากวันนั้น(13 เมษายน2553) จนถึงวันนี้ผ่านไป 4 เดือน
มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง
วันนี้บ้านฉันสงบสุขหลังจากหมูหวาน ไข่เจียวและหมูหยอง
ยอมรับไข่เค็มเป็นสมาชิกใหม่ ไม่มีเสียงเห่าให้แสบแก้วหู
เจ้าหมูหวานน่ารักมากสดงความเป็นมิตร ด้วยการหยอกล้อและหาเห็บให้ไข่เค็มทุกวัน
"เรารักกันไม่ใช่กัดกันนะแม่"
ส่วนเจ้าไข่เจียวไม่ค่อยยอมเล่นกับไข่เค็ม เล่นกันทีไรเจ้าไข่เค็มจะจัดการเอาไข่เจียวเป็นภรรยาให้ได้
"แม่จ๋า น้องไข่เจียวมายุ่งกับหนูอีกแล้ว"
ส่วนเจ้าหมูหยอง เจ้าถิ่นตัวแสบ ตัวเล็กใจใหญ่ ไม่เจียมตัวว่าตัวเองเล็กที่สุดในบ้านพอไข่เค็มเข้าใกล้ทำเป็นคำรามจะกัดเขา ดีนะที่ไข่เค็มมันเป็นหมาตัวใหญ่ใจเด็ก พอหมูหยองจะกัดมันก็นอนยอมแพ้แต่โดยดี
"แม่จ๋า พี่หมูหยองแย่งข้าวหนูกินอีกแล้ว"
เพียงแค่ 4 เดือนไข่เค็มก็รู้อะไรมากมาย เดี๋ยวนี้ไข่เค็มได้ออกไปเที่ยวนอกกรงโดยไม่ต้องถูกล่ามโซ่ ไม่ต้องถูกจูง ไข่เค็มมีอิสระ ออกไปเที่ยวเบื่อแล้วก็กลับมาบ้าน ที่เป็นห่วงอยู่อย่างเดียวก็คือกลัวจะไปหลงสาวบ้านไหนไปแล้วกลับบ้านไม่ถูก ไม่ช้าไม่นานนี้คงต้องพาไปทำหมันจะได้หมดห่วง
สรุปว่าเราคิดไม่ผิดที่ยินดีรับเจ้าไข่เค็มมาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น