วิ่ง10กิโลครั้งแรก งานปลาทู

  


                                              

ในที่สุดก็กล้าหาญลงสนามจริง 10 กิโลเมตรครั้งแรก  ตัดสินใจสมัครทั้งที่ยังไม่เคยเดินวิ่งได้ระยะทาง 

10 กิโลเมตรมาก่อนสักครั้ง  ตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน คนอื่นทำได้เราต้องทำได้

เสียเงินสมัครเรียบร้อย จริงจังล่ะทีนี้ เริ่มซ้อมเดินบ้างวิ่งบ้าง ตอนเย็นวันละ 3 - 5 กิโลเมตร  ส่วนมาก

เป็นการเดินมากกว่า ยังไงก็ต้องเดินไปให้ถึงเส้นชัยให้ได้  สัปดาห์สุดท้ายก่อนถึงวันจริงกัดฟันเดินรอบสนามกีฬา 10 กิโลเมตร ได้ 2 ครั้ง ปลื้มใจมากเหมือนกับว่าได้ลงสนามจริงแล้ว คิดว่าเราต้องเข้าเส้นชัยได้แน่และคงไม่ใช่เข้าเส้นชัยเป็นสุดท้ายแน่นอน

แล้ววันจริงก็มาถึง ด้วยความมุ่งมั่นออกจากบ้านตั้งแต่ตี 4ครึ่ง  ถึงงานตี 5 ครึ่ง ไปรับเสื้อเบอร์เสร็จ  

ยังไม่ทำอะไรขอถ่ายรูปก่อนให้ชื่นใจ

      การซ้อมกับการลงสนามจริงคนละความรู้สึกกันเลย  ตอนซ้อมเบื่อหน่าย คิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะครบ 10 กิโลเมตรสักที  สนามจริงมีเพื่อนร่วมทางมากมาย สถานที่แปลกใหม่ วิวทิวทัศน์ร่มรื่น ความเบื่อหน่ายไม่มีจะมีก็แต่ความเมื่อย แล้วก็ความฮึดที่จะไม่ยอมเป็นคนสุดท้าย

 งานนี้ได้บทเรียนสำคัญสำหรับนักวิ่งมือใหม่อย่างเรา ว่าอย่าบ้าตามคนอื่น เห็นเขาวิ่งอย่าวิ่งตาม ต้องรู้จักประมาณตนเอง  ไม่งั้นจะไปไม่ถึงเส้นชัยเพราะจะบาดเจ็บซะก่อน  เหมือนกับที่เราบ้าวิ่งตั้งแต่เริ่มต้นปล่อยตัวจากจุดสตาร์ท วิ่งไปได้ไม่ถึงกิโล รู้สึกปวดหน้าแข้งมากจนต้องหยุดเดิน เดินก็เจ็บมากคิดในใจเราจะไปรอดมั้ย ใจสู้เดินไปเรื่อยๆ พอถึงกิโลเมตรที่  3 แปลกใจทำไมหายปวดได้ทั้งที่ตอนแรกปวดมาก  ก็เดินต่อไปอีกพักเริ่มลองวิ่ง สลับเดิน คราวนี้ไม่ปวดแล้ว พอมั่นใจว่าไปต่อได้ไม่ปวดแน่  ก็เดินๆ วิ่ง ๆ จนเข้าเส้นชัยได้ ย้อนคิดดูแล้วที่ปวดคงเพราะเรายืดเส้นไม่พอ วอร์มน้อย รีบวิ่งเลย  ทำให้ปวดเส้น พอเดินวอร์มถึงจุดเส้นยืดดีแล้วจึงหายปวด  เข็ดแล้วจ้า ต่อไปไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว

นักวิ่งแฟนซี นางแบบปลาทู สีสันของงาน

 หมีน้อยน่ารักขอป้าถ่ายรูปด้วย หมีเห็นป้าแก่ไม่ค่อยสนใจป้าเลย

ในที่สุดเราก็ทำได้ วิ่ง 10 กิโลเมตร 

ปลื้ม และ ปลื้ม และปลื้ม 

วิ่งเสร็จกินอาหารอิ่มแปร้ แถมรับของแจกกลับบ้านเพียบ ความสุขเล็ก ๆ จากการวิ่ง

 

ครั้งแรกเวลาเท่านี้ก็ไม่ขี้เหร่นะ ปลื้มใจจริงๆ นี่ละมั้งที่ทำให้คนหลงไหลการวิ่ง